Hunebed van Diever

Hunebed D52 bij Diever

Periode: Trechterbekercultuur, 3400-2800 v. Chr.

Ten noordoosten van Diever, op de zuidrand van de Hezen Esch, langs de Groningerweg, ligt het hunebed D52. Dit hunebed is een van de weinige die al in de 17e eeuw vermeld wordt op een kaart. Van burgemeester S.J. van Royen is in 1818 de mededeling dat in een van de dekstenen een grote mensenhand is gegraveerd. Deze hand moet aan zijn fantasie ontsproten zijn want hij is nu onvindbaar.

Hunebed op de Heezen Esch

Op 6 januari 1855 wordt aan het Rijk gemeld dat op de Heezen Esch in een akker van Hendrik ter Mast een hunebed ligt. Op deze akker stond bij een huisje een schuur, waaronder stenen van een hunebed liggen. Het Rijk besluit pas op 20 oktober 1871 de akker en het hunebed aan te kopen. Voor de afbraak van de schuur en de aankoop van het hunebed betaalt het Rijk 100 gulden. Na de afbraak van de schuur staken de fruitbomen van de oude boerderij nog jarenlang boven de steenhoop uit.

Hunebed in geheel vervallen staat

Prof. Van Giffen beschrijft het hunebed in zijn standaardwerk “De Hunebedden in Nederland (1925-1927)”: ”Het hunebed verkeert in geheel vervallen staat, zoodat zelfs enkele grove hoofdbijzonderheden nauwelijks herkenbare zijn; het geheel is dan ook niet meer reconstrueerbaar. De laatste sporen van een vroegeren dek- of mantelheuvel zijn vrijwel uitgewischt”.

In 1953 begint Van Giffen aan een grondige restauratie en tot in 1995 worden er nog werkzaamheden uitgevoerd. Het huidige hunebed heeft een lengte van 14,5 m en een breedte van 4,8 m. Het bestaat uit 14 draagstenen, 6 dekstenen, 2 sluitsteen en 1 poortzijsteen.

Restauratie van het hunebed

Tijdens en tussen de restauraties door wordt vluchtig kennis vergaard over de staat van de grafkamer. De kelderinhoud is echter nooit volledig onderzocht. De verzamelde aardewerkscherven zijn afkomstig van emmers, amforen, schalen, terrines en trechterbekers die een groot vakmanschap in decoratie vertonen. Soms zijn de graveringen in het aardewerk opgevuld met een witte pasta van vermaken bot. De scherven kunnen worden gedateerd tussen 3300 en 2850 v. Chr.


Dat hunebedden ook hangplekken zijn voor jongeren, getuigt een vernieling in april 2011. Een groep vuurtje stokende jongeren heeft één van de draagstenen ernstig beschadigd. De scheur van ongeveer 40 cm is hersteld door een gespecialiseerd bedrijf. De vernieling is aanleiding geweest om de omgeving van het hunebed te ontdoen van opslag.

Het museum is open vanaf het paasweekend t/m de herfstvakantie. Plus de kerst- en voorjaarsvakantie. In de kerstvakantie is het museum gesloten op 25, 26 en 31 december en op 1 januari.